Posts From സുധീർ ബാബു
ചമയങ്ങളിലൂടെ മെനഞ്ഞെടുക്കുന്ന പരിവേഷങ്ങള്‍
”താങ്കളുടെ വാച്ച് പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്നില്ല,” മുന്നിലിരുന്ന ചെറുപ്പക്കാരന്‍ എന്നോട് പറഞ്ഞു. ഞാന്‍ കൈയിലേക്ക് നോക്കി ഒന്നു ചിരിച്ചിട്ട് മറുപടി പറഞ്ഞു ”ശരിയാണ്. ഈ വാച്ച് പ്രവര്‍ത്തിക്കാതെയായിട്ട് ഒരു മാസത്തിലധികമായി. എന്നും രാവിലെ വീട്ടില്‍ നിന്നും പുറത്തിറങ്ങുമ്പോള്‍ ഇത് എടുത്ത് കൈയില്‍ കെട്ടുന്നു. ഇപ്പോള്‍
ആരാവും ലോകത്തെ ഏറ്റവും സന്തുഷ്ടന്‍?
കോട്ടയത്തെ ഒരു സാഹിത്യസമ്മേളനം കഴിഞ്ഞ് ഞാനും പനയാല്‍ മാഷും കൂടി ഏറണാകുളത്തേക്ക് സഞ്ചരിക്കുകയാണ്. മാഷുമായി യാത്ര ചെയ്യുക ഒരനുഭവമാണ്. ഞങ്ങളുടെ സംഭാഷണങ്ങള്‍ക്കിടയിലാണ് മാഷ് ആ കഥ എന്നോട് പറയുന്നത്. മാഷ് ഒഡീഷയില്‍ എത്തുന്നത് ഒരു നാടകോത്സവത്തില്‍ പങ്കെടുക്കാനാണ്. ട്രെയ്ന്‍ ഇറങ്ങിയ അദ്ദേഹം
‘അമ്മ തന്‍ അര്‍ത്ഥമറിയാന്‍ ഗര്‍ഭപാത്രത്തിന്റെ ശാസ്ത്രമറിയണോ?’
”ടീച്ചറിന്റെ കണ്ണിന് ഓപ്പറേഷന്‍ വേണം. അതിന്റെ കാശ് ഞാന്‍ കൊടുക്കാം എന്ന് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്,” അമ്മ എന്നോട് പറയുകയാണ്. അമ്മയുടെ അടുത്ത സുഹൃത്ത് ആയ ടീച്ചറിന്റെ കാര്യമാണ്. ഞാന്‍ മറുത്തൊന്നും പറയുകയില്ല എന്ന് അമ്മയ്ക്കറിയാം. എങ്കിലും എന്നോട് പറയാതെ ഒന്നും ചെയ്യാറില്ല. ഞാനൊന്നും
മരിക്കാതെ നമുക്ക് പുനര്‍ജ്ജനിക്കാം
ജീവിതം പരാജയമാണെന്ന നിഗമനത്തില്‍ പലരും എത്തിച്ചേരുന്ന ചില ഘട്ടങ്ങളുണ്ട്. ആത്മഹത്യയിലും മറ്റും അഭയം തേടുന്നത് ഈ സാഹചര്യത്തിലാണ്. പുനര്‍ജമ്‌നമെടുത്ത് ഈ ജീവിതത്തിലെ തെറ്റുകള്‍ തിരുത്താമെന്ന ചിന്തയാണ് പലര്‍ക്കും. എന്നാല്‍ ഈ ജീവിതത്തില്‍ ഏത് നിമിഷവും ഒരു പുനര്‍ജ്ജന്മം നമുക്ക് സാധ്യമാണ്. മരിച്ച
സമ്പന്നനും ദുഃഖിതനുമായ അബ്ദുള്ള
അബ്ദുള്ള അതിസമ്പന്നന്‍ ആയിരുന്നു. അബ്ദുള്ളയുടെ കുടുംബത്തിലുള്ളവര്‍ പാരമ്പര്യമായി കര്‍ഷകരും ബിസിനസുകാരും ആയിരുന്നു. കണ്ണെത്താദൂരത്തോളം നീണ്ടുകിടക്കുന്ന കൃഷിഭൂമി, രാജ്യത്തും വിദേശങ്ങളിലുമായി പടര്‍ന്നു പന്തലിച്ച ബിസിനസുകള്‍, കാറുകള്‍, വീടുകള്‍, നൂറുകണക്കിന് ജോലിക്കാര്‍, സുന്ദരിയായ ഭാര്യയും മിടുമിടുക്കികളായ മക്കളും…അങ്ങനെ അബ്ദുള്ളയുടെ ജീവിതം ഒരു രാജാവിന് സമമായിരുന്നു.
നുജൂദ്, നീയൊരു അസാധാരണ പെണ്കു ട്ടിയാണ്
ഈ ഭൂമിയില്‍ ഏറ്റവും സുന്ദരമായതെന്താണ്? അത് സ്വാതന്ത്ര്യം തന്നെയല്ലേ? തന്റെ ചിറകുകള്‍ ഉപയോഗിച്ച് പക്ഷിക്ക് പറക്കുവാനുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യം, ജലാശയങ്ങളില്‍ നീന്തിത്തുടിക്കുവാന്‍ മത്സ്യങ്ങള്‍ക്കുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യം, തങ്ങള്‍ക്കിഷ്ടമുള്ളത് തിരഞ്ഞെടുക്കുവാന്‍ മനുഷ്യനുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യം…സഹജീവികള്‍ക്ക് അസുഖകരമല്ലാത്ത ഏത് സ്വാതന്ത്ര്യവും വിലമതിക്കപ്പെടേണ്ടതാണ്, ബഹുമാനിക്കപ്പെടേണ്ടതാണ് ”എനിക്ക് ജഡ്ജിയെ കാണണം,” തന്റെ
യാത്രയില്‍ കൊഴിയുന്നവര്‍
അവര്‍ നാലുപേരും ആത്മാര്‍ഥ സുഹൃത്തുക്കളായിരുന്നു. പരസ്പരം പങ്കു വെക്കാത്ത കാര്യങ്ങളൊന്നും അവരുടെ ജീവിതത്തില്‍ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല എന്നു തന്നെ പറയാം. എവിടെ പോകുന്നതും അവര്‍ ഒരുമിച്ചായിരുന്നു. അദൃശ്യമായ, അഭേദ്യമായ ഒരു ചരട് അവരെ തമ്മില്‍ ബന്ധിച്ചിരുന്നു. പക്ഷേ രസകരമായ വസ്തുത ഇവരുടെ സ്വഭാവങ്ങളിലും
തേങ്ങലും ചിരിയും വിരിയിക്കുന്ന മായാജാലക്കാരന്‍
കോട്ടയത്തു നിന്നും എറണാകുളത്തേക്കുള്ള ട്രെയ്‌നില്‍ ഇരിക്കുമ്പോള്‍ അയാളുടെ മനസ് ആകെ അസ്വസ്ഥമായിരുന്നു. ജീവിതത്തിലെ വലിയൊരു പ്രതിസന്ധിയെ അഭിമുഖീകരിക്കുകയായിരുന്നു അയാളപ്പോള്‍. ഉണ്ടായിരുന്ന ജോലി നഷ്ടപ്പെട്ടു. ഇനിയെന്ത് ചെയ്യണം എന്നതിന് യാതൊരു രൂപവുമില്ല. മനസ് കഠിനമായ വ്യഥയില്‍ വെന്തുരുകുന്നു. വീട്ടില്‍ അയാള്‍ക്ക് വലിയ ഉത്തരവാദിത്വങ്ങളുണ്ട്.
വിഡ്ഢികളായി മാറുന്ന ബുദ്ധിമാന്മാര്‍
ഉയര്‍ന്ന ഒരു പാറക്കെട്ടിന്റെ മുകളില്‍ കയറി നിന്ന് കുറുനരികളുടെ നേതാവ് താഴേക്ക് നോക്കി. അവിടെ ആയിരക്കണക്കിന് കുറുനരികള്‍ തങ്ങളുടെ പ്രിയപ്പെട്ട നേതാവിന്റെ വാക്കുകള്‍ കേള്‍ക്കാനായി അക്ഷമരായി കാത്തുനില്‍ക്കുന്നു. സന്തോഷഭരിതനായ നേതാവ് കണ്ഠശുദ്ധി വരുത്താനായി ആകാശത്തേക്ക് നോക്കി ഓരിയിട്ടു. അനുയായികളും നേതാവിന്റെ പിന്നാലെ
ഇന്നും ശിലായുഗങ്ങളില്‍ ജീവിക്കുന്നവര്‍
ഹൈവേയിലൂടെ വണ്ടി ഓടിക്കുകയാണ്. കുറച്ച് മുന്നില്‍ ഒരമ്മയും മകനും റോഡ് ക്രോസ് ചെയ്യാന്‍ നില്‍ക്കുന്നു. എന്റെ വണ്ടിക്ക് നേരെ അമ്മ കൈ ഉയര്‍ത്തിക്കാട്ടി. ഞാന്‍ വണ്ടി വേഗത കുറച്ച് നിര്‍ത്തി. ആ അമ്മയും മകനും റോഡ് മുറിച്ച് കടക്കുകയാണ്… തൊട്ട് പിന്നില്‍
മലയാളിയുടെ ധര്‍മ്മ സങ്കടങ്ങള്‍
എറണാകുളത്തെ ഫൈവ് സ്റ്റാര്‍ ഹോട്ടലില്‍ വെച്ച് നടക്കുന്ന ഒരു അവാര്‍ഡ് ദാന ചടങ്ങിന്റെ തലേദിവസം അവാര്‍ഡ് ലഭിച്ച ഒരു ബിസിനസുകാരന്‍ എന്നോട് പറഞ്ഞു ”നാളത്തെ ചടങ്ങില്‍ എന്റെ ജനറല്‍ മാനേജറെ അവാര്‍ഡ് വാങ്ങിക്കാന്‍ ചുമതലപ്പെടുത്താം എന്ന് വിചാരിക്കുന്നു.” ഞാന്‍ ചോദിച്ചു ”എന്തുകൊണ്ട്
ദൈവത്തിനു പോലും തിരുത്താനാവാത്ത ചില നിയമങ്ങള്‍
ശ്രീനാരായണ ഗുരുദേവന്റെ മുന്നില്‍ പ്രണമിച്ചു നില്‍ക്കുകയാണ് അവര്‍. തിരുവനന്തപുരത്തെ ഒരു ക്ഷേത്രത്തില്‍ നിന്നുമെത്തിയ ഈഴവ പ്രമാണിമാരാണവര്‍. ക്ഷേത്രത്തിലെ ഭരണകാര്യങ്ങളൊക്കെ പ്രതിസന്ധിയിലാണ്. ഈഴവര്‍ രണ്ട് പക്ഷങ്ങളായി തിരിഞ്ഞ് പരസ്പരം പോരടിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. വഴക്ക് തമ്മില്‍ത്തല്ലിന്റെ വക്കിലെത്തിക്കഴിഞ്ഞു. ഇനി മറ്റൊരു മാര്‍ഗ്ഗമില്ല. ഗുരുദേവന്‍ എത്തി
”അവര്‍ എന്നെ വിക്രം എന്ന് വിളിക്കുന്നു”
നമ്പി നാരായണന്റെ ആത്മകഥയിലൂടെ സഞ്ചരിക്കുകയാണ്. ഓര്‍മ്മകളുടെ ഭ്രമണപഥത്തിലൂടെയുള്ള ആ യാത്ര വേറിട്ട ഒരനുഭവമാകുന്നു. ആ യാത്രയില്‍ മനസില്‍ തട്ടിയ ഒരു അനുഭവം അദ്ദേഹത്തിന്റെ വാക്കുകളില്‍ തന്നെ വിവരിക്കാം. ”മൂന്ന് മേശകള്ക്ക് ചുറ്റുമിരുന്നുള്ള റിസര്‍ച്ച് പരിപാടികള്‍ പൊടി പൊടിച്ചു. TERLS (തുമ്പ ഇക്വറ്റോറിയല്‍
ഉപകാരം ചെയ്യുന്നവര്‍ ഓര്‍ത്തിരിക്കേണ്ടത്
അയാള്‍ അച്ഛന്റെ അകന്ന ഒരു ബന്ധുവായിരുന്നു. എന്റെ ചെറുപ്പത്തില്‍ അയാള്‍ മാസങ്ങളോളം പതിവായി വീട്ടില്‍ വന്നിരുന്നു. രാവിലെ കണ്ണും തിരുമ്മി എഴുന്നേറ്റു വരുന്ന ഞാന്‍ കണി കാണുന്നത് മിക്കപ്പോഴും അയാളെയായിരുന്നു. അച്ഛനെ കാണാന്‍ വരുന്നതാണ്. മണിക്കൂറുകളോളം വീട്ടില്‍ ചെലവഴിക്കും. അച്ഛന് കൊച്ചിന്‍
കര്‍ത്താവ് ളോഹ കൊടുത്ത് പറഞ്ഞയച്ചവര്‍
വഴിയിലൂടെ അലസമായി എന്തൊക്കെയോ ആലോചിച്ചു നടക്കുകയായിരുന്നു. എതിരെ വന്ന വികാരിയച്ചനെ കണ്ടില്ല. അച്ചന്‍ എന്നെ പേരെടുത്ത് ഉറക്കെ വിളിച്ചു. ഒരു സ്വപ്നത്തില്‍ നിന്നും ഞെട്ടിയുണര്‍ന്ന പോലെ ഞാന്‍ അച്ചനെ നോക്കി. വികാരിയച്ചനും ഞാനും നല്ല സുഹൃത്തുക്കളാണ്. എന്റെ മിക്ക ലേഖനങ്ങളും വായിച്ച്
