Posts From സുധീർ ബാബു
കാലം മായ്ക്കാത്ത ചില സ്‌നേഹാക്ഷരങ്ങള്‍
ഏലൂര്‍ ലെന്‍ഡിംഗ് ലൈബ്രറിയില്‍ നിന്നും പുസ്തകങ്ങള്‍ എടുത്ത് എന്തൊക്കെയോ ചിന്തകളില്‍ മുഴുകി ഞാന്‍ നടക്കുകയാണ്. ബ്രോഡ്വേയിലേക്ക് നയിക്കുന്ന നടപ്പാതയിലൂടെ അങ്ങനെ നടക്കുമ്പോള്‍ അതാ പിന്നില്‍ നിന്നും തമിഴ് ചുവയുള്ള നീട്ടിയൊരു വിളി ”സാറേ.” ഭൂതകാലത്തിന്റെ ഇരുട്ടില്‍ നിന്നും അതിനെ കീറിമുറിച്ചെത്തിയ ഓര്‍മ്മയുടെ
ഹൃദയമില്ലാതെയും ജീവിക്കാം
സൂര്യകിരണങ്ങള്‍ ജനാലയിലൂടെ അകത്തേക്ക് എത്തിനോക്കി. നേരം നന്നായി പുലര്‍ന്നിരിക്കുന്നു. അയാള്‍ കിടക്കയില്‍ എഴുന്നേറ്റിരുന്ന് കൈകള്‍ കോര്‍ത്ത് മുകളിലേക്ക് ശരീരത്തെ ഒന്ന് നീട്ടി നിവര്‍ത്തി കോട്ടുവായിട്ടു. പിന്നെ കൈകള്‍ ഇരുവശത്തേക്കും കുടഞ്ഞ് പതിയെ എഴുന്നേറ്റ് ജനലിലൂടെ പുറത്തേക്ക് നോക്കി. ജാലകത്തിനപ്പുറത്തെ പുലരിയുടെ സൗന്ദര്യം
പരിഹാരം എവിടെ ഒളിഞ്ഞിരിക്കുന്നു?
അമ്പ് ഞാണിലേക്ക് ചേര്‍ത്തുവെച്ച് പിന്നിലേക്ക് വലിച്ചുപിടിച്ച് അവന്‍ ദൂരെയുള്ള ലക്ഷ്യത്തിലേക്ക് ഉന്നംവെച്ചു. ഗുരുവിന്റെ നിര്‍ദേശം ലഭിച്ചയുടനെ ലക്ഷ്യത്തിലേക്ക് അമ്പുതൊടുത്തു. അമ്പ് ഒരു ശീല്‍ക്കാരത്തോടെ പാഞ്ഞുചെന്ന് അടുത്തുള്ള ഒരു മരത്തിന്റെ ശരീരത്തിലേക്ക് പാഞ്ഞുകയറി, ഒന്ന് വിറച്ചശേഷം നിശ്ചലമായി. അവന്‍ നിരാശയോടെ ഗുരുവിന്റെ കണ്ണുകളിലേക്ക്
ദരിദ്രനും ദൈവവും തുല്യദുഃഖിതരാണ്
അവന്‍ ശൂന്യതയിലേക്ക് നോക്കിയിരുന്നു. വല്ലാതെ വിശക്കുന്നുണ്ട്. ആരോട് പറയാന്‍. ഭൂമിയില്‍ തനിച്ചായവന്റെ സങ്കടം അവനു മാത്രമേ അറിയൂ. തെരുവില്‍ ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ടവന്‍ തെരുവിന്റെ സന്തതിയാണ്. തെരുവവനെ പോറ്റുന്നു, കിടക്കാന്‍ ഇടം നല്‍കുന്നു. സമയം കടന്നു പോകുന്നതിനെക്കുറിച്ച് അവന്‍ വ്യാകുലപ്പെടുന്നില്ല. അവനെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം പകല്‍
കണ്ണില്ലാതെ കാണാം കാതില്ലാതെ കേള്‍ക്കാം
രാജ്യത്ത് കലാപം ശക്തി പ്രാപിക്കുകയാണ്. പ്രജകള്‍ രാജാവിന്റെ ദുര്‍ഭരണത്തിനെതിരെ തിരിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. രാജഭരണം അവസാനിപ്പിക്കുകയും ജനാധിപത്യം വരികയും വേണം എന്നതാണ് ആവശ്യം. രാജ്യം കത്തിയെരിയുകയാണ്. സൈന്യത്തെ ഉപയോഗിച്ച് കലാപം അടിച്ചമര്‍ത്താന്‍ രാജാവ് ശ്രമിച്ചു. രക്ഷയില്ല അത് അനുദിനം ശക്തി പ്രാപിക്കുകയാണ്. നൂറ്റാണ്ടുകളായുള്ള രാജഭരണം
നിശ്ചലവും ശൂന്യവുമായ ഭാവി
ശിഷ്യന്‍ കുറെ നാളുകളായി ഗുരുവിനൊപ്പം കൂടിയിട്ട്. തനിക്കും ഗുരുവിനെപ്പോലെ മറ്റുള്ളവര്‍ ബഹുമാനിക്കുന്ന ഒരാളായി മാറണം എന്നാണ് അയാളുടെ ആഗ്രഹം. ഗുരുവില്‍ നിന്നും ഒരുപാട് കാര്യങ്ങള്‍ പഠിച്ചു. എന്നാലും ഉദ്ദേശിക്കുന്ന രീതിയില്‍ പുരോഗമിക്കുന്നില്ല. ഇങ്ങനെ പോയാല്‍ താന്‍ എവിടെ എത്തിച്ചേരും. കാലം കടന്നു
സ്വയം പണിയുണ്ടാക്കുന്ന ദൈവം
വഴിയരികില്‍ നിന്ന് നിരീശ്വരവാദി പ്രസംഗിക്കുകയാണ്…. ”ദൈവം എന്ന ഒന്നില്ല. ഈ ശാസ്ത്ര യുഗത്തിലും ദൈവത്തില്‍ വിശ്വസിക്കുന്ന മണ്ടന്മാര്‍ ഉണ്ട്. ദൈവം ഉണ്ടെന്നോ അത് എന്താണെന്നോ തെളിയിക്കുവാന്‍ ഇന്നുവരെ ശാസ്ത്രത്തിന് സാധിച്ചിട്ടില്ല. യുക്തിബോധമുള്ള ഒരാളും ദൈവത്തില്‍ വിശ്വസിക്കുകയില്ല. ഇല്ലാത്ത ഒന്നിനെ ആരാധിക്കുകയും അതില്‍
മരത്തണല്‍ തേടുന്ന പുസ്തകങ്ങള്‍
”മാഷേ…” പ്യൂണ്‍ വാതിലിന് പുറത്തു നിന്ന് നീട്ടി വിളിച്ചു. ഗോകുലന്‍ മാഷ് ബോര്‍ഡില്‍ എഴുതുകയായിരുന്നു. എഴുത്ത് നിര്‍ത്തി മാഷ് ക്ലാസിന് വെളിയിലേക്ക് പോയി. ക്ലാസ് കലപിലക്കൂട്ടമായി. തിരികെ വന്ന മാഷിന്റെ കണ്ണുകള്‍ നിറഞ്ഞിരുന്നു. മുഖമാകെ ചുവന്നിരുന്നു. മാഷിനെ നോക്കി കുട്ടികള്‍ നിശബ്ദരായി
നരകത്തിന്റെ കവാടം
അയാളുടെ മരണം പെട്ടെന്നായിരുന്നു. രാവിലെ നടക്കാന്‍ പോയതായിരുന്നു. തിരികെ എത്തി വീടിന്റെ ഉമ്മറത്തെ കസേരയില്‍ വിശ്രമിക്കാനിരുന്നതാണ്. ഹൃദയം പെട്ടെന്ന് പണിമുടക്കി. യാതൊരു മുന്നറിയിപ്പുകളും മുന്നൊരുക്കങ്ങളും ഇല്ലാതെ തന്നെ ദൈവം അയാളെ കൂട്ടിക്കൊണ്ടുപോയി. അന്നുവരെ നാടു കാണാത്ത ശവഘോഷയാത്രയായിരുന്നു അത്. നാട്ടിലെ ഏറ്റവും
നമ്മള്‍ കാണുന്ന കാഴ്ച്ചകള്‍ക്കപ്പുറം…
അച്ഛന്റെ കൈകള്‍ പിടിച്ച് അയാള്‍ മെല്ലെ പടികള്‍ ഇറങ്ങുകയാണ്. അച്ഛന് തീരെ വയ്യ. ചെറുപ്പക്കാരനായ മകന്‍ അച്ഛനേയും കൂട്ടി ഡോക്ടറെ കാണുവാന്‍ എത്തിയതാണ്. ഡോക്ടറെ കണ്ടു കഴിഞ്ഞ് തന്റെ കുട്ടിയെക്കൊണ്ടുപോകുന്നപോലെ അച്ഛനുമായി അയാള്‍ തിരിയെ പോകുകയാണ്. അവിടെ നില്‍ക്കുന്നവര്‍ അയാളെ അത്ഭുതത്തോടെ
ശുദ്ധീകരിക്കപ്പെട്ട വാക്കുകള്‍
നിങ്ങള്‍ എപ്പോഴെങ്കിലുംനിശബ്ദതയെ സ്‌നേഹിച്ചിട്ടുണ്ടോ? മനസ്സ് പറയുന്നത് ശ്രദ്ധിക്കാറുണ്ടോ? അതോ ശബ്ദം നിറഞ്ഞ ഈ ലോകത്ത് സ്വയം നഷ്ടപ്പെട്ടവനായി സഞ്ചരിക്കുകയാണോ? ഞാന്‍ ചിലപ്പോഴൊക്കെ എന്നോട് തന്നെ ചോദിക്കാറുള്ള ചോദ്യങ്ങളാണ്. നിശബ്ദത നിങ്ങളെ ഭയപ്പെടുത്തുന്നുണ്ട്. ശബ്ദമില്ലാത്ത അവസ്ഥ ശൂന്യതയായി നിങ്ങള്‍ക്കനുഭവപ്പെടുന്നു. ശൂന്യത മരണമാണ് എന്ന്
ദൈവവും മനുഷ്യനും തമ്മിലുള്ള ഒളിച്ചുകളി
”എനിക്ക് സ്വതന്ത്രനാകണം” അയാള്‍ ഗുരുവിനോട് പറഞ്ഞു. ”നീ സ്വതന്ത്രനാണല്ലോ. ഇവിടെ ആരും നിന്റെ സ്വാതന്ത്ര്യത്തെ ഹനിക്കുന്നില്ല. സ്വാതന്ത്ര്യം സ്വയം അനുഭവിക്കേണ്ടതാണ്. അത് മറ്റാര്‍ക്കും നല്‍കുവാനാകില്ല” ഗുരു പറഞ്ഞു. ”അതല്ല. എനിക്ക് എല്ലാ കാര്യങ്ങളില്‍ നിന്നും മുക്തി ലഭിക്കേണ്ടതുണ്ട്. എന്റെ മനസ്സ് അസ്വസ്ഥമാണ്.
സന്യാസം കേവലം യൂണിഫോമില്‍ പ്രകടിപ്പിക്കുവാന്‍ കഴിയുന്ന ഒന്നല്ല
രണ്ട് സ്‌നേഹിതര്‍ ഒരു നീണ്ട യാത്രയിലായിരുന്നു. പല ദേശങ്ങളിലൂടെ അവര്‍ സഞ്ചരിച്ചു. അനേകം മനുഷ്യരെ കണ്ടുമുട്ടി. വ്യത്യസ്ത സംസ്‌കാരങ്ങളെ അറിഞ്ഞു. വിഭിന്ന ഭാഷകളും ഭക്ഷണങ്ങളും ആസ്വദിച്ചു. ആകാശത്തിലൂടെ സഞ്ചരിക്കുന്ന രണ്ട് പക്ഷികളെപ്പോലെ അവര്‍ ഭൂമിയിലൂടെ നടന്നു. അവരെ ആരും തിരിച്ചറിയുന്നില്ല. അസ്തിത്വത്തിന്റെ
ആദ്യത്തെ ആസ്വാദകന്‍
അയാള്‍ വയലിന്‍ വായിക്കുകയാണ്. മുന്നില്‍ നിറഞ്ഞിരിക്കുന്ന കേള്‍വിക്കാര്‍. ആദ്യമായാണ് ഇത്ര വലിയ ഒരു സദസ്സിന് മുന്നില്‍ വായിക്കുന്നത്. അയാളുടെ കൈകള്‍ വിറച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. തന്റെ സംഗീതം ആളുകള്‍ക്ക് ആസ്വദിക്കാന്‍ കഴിയുന്നുണ്ടോ? ഓരോ നിമിഷവും അയാള്‍ സംശയിച്ചു. മുന്നില്‍ നിരന്നിരിക്കുന്നവരുടെ മുഖത്തേക്ക് അയാള്‍ ഇടക്കിടയ്ക്ക്
അഴിക്കുന്തോറും മുറുകുന്ന കുരുക്കുകള്‍
പള്ളിയില്‍ നിന്നും കൂട്ടമണി മുഴങ്ങുന്നു. നേരം സന്ധ്യ മയങ്ങിയിട്ടേയുള്ളൂ. എങ്കിലും എല്ലായിടത്തും ഇരുട്ട് വ്യാപിച്ചു കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. പള്ളി ഒരു കുന്നിന്‍ മുകളിലാണ് സ്ഥിതിചെയ്യുന്നത്. എന്തോ അനിഷ്ട സംഭവം ഉണ്ടായിരിക്കുന്നു എന്നു വ്യക്തം. അല്ലെങ്കില്‍ കപ്യാര്‍ കൂട്ടമണി അടിക്കില്ലല്ലോ. പള്ളിമണി കേട്ട ഇടവകക്കാര്‍
ജീവിതത്തിലെ മരപ്പാലങ്ങള്‍
തോടിനു കുറുകെയുള്ള ഒരു മരപ്പാലം. കഷ്ടിച്ച് ഒരാള്‍ക്ക് കടന്നു പോകുവാന്‍ മാത്രം വീതിയുള്ളത്. ഒരാള്‍ പാലത്തില്‍ കയറി മറുകര എത്താന്‍ നടക്കുമ്പോള്‍ എതിര്‍വശത്തു നിന്ന് ഒരാള്‍ വന്നാല്‍ പ്രശ്‌നമാകും. ആരെങ്കിലും ഒരാള്‍ പിന്നിലേക്ക് മാറിയാല്‍ മാത്രമേ യാത്ര നടക്കുകയുള്ളൂ. ഒരു സന്യാസി
വാക്കുകള്‍ കൊണ്ട് നടത്തുന്ന കൊലപാതകങ്ങള്‍
ഹേമയും ഞാനും ടീ ഫാക്ടറിയുടെ ഒരു മൂലയിലുള്ള കസേരകളില്‍ ഇരിപ്പുറപ്പിച്ചു. ടീ ഫാക്ടറിയില്‍ നല്ല മസാല ചായ കിട്ടും. ഹേമക്ക് അത് വളരെ ഇഷ്ടമാണ്. അതുകൊണ്ട് ഞങ്ങളുടെ കണ്ടുമുട്ടല്‍ അവിടെയാവാം എന്ന് തീരുമാനിച്ചു. ഞങ്ങള്‍ സഹപാഠികളായിരുന്നു. എറണാകുളം ഔവര്‍ കോളേജില്‍ ഒരുമിച്ച്
കാലനും ചെരുപ്പുകുത്തിയും
കാലന്‍ അയാളുടെ മുന്നില്‍ നെഞ്ചു വിരിച്ച് നിവര്‍ന്നു നിന്നു. നിസ്സഹായനായവന്റെ മേല്‍ അധീശത്വം സ്ഥാപിക്കുന്ന ബൂര്‍ഷ്വാസിയുടെ സ്വാഭാവിക ഗര്‍വും പുച്ഛവും കാലന്റെ മുഖത്ത് കാണാമായിരുന്നു. ഇരയുടെ മേല്‍ ചാടിവീഴുന്ന മൃഗത്തിന്റെ ക്രൗര്യത കാലന്റെ കണ്ണുകളില്‍ അലയടിച്ചു. ”നീ മരിക്കുവാന്‍ പോവുകയാണ്. നിന്നെ
നിശബ്ദമായ ഒരു പിന്തുടരല്‍
രാമനാഥന്‍ മുന്നിലിരുന്ന ചെറിയ റോബോട്ടിനെ നോക്കിക്കൊണ്ട് അതിഗഹനമായ ചിന്തയിലായിരുന്നു. അതുകൊണ്ട് മൊബീല്‍ ഫോണ്‍ ചിലച്ചപ്പോള്‍ പെട്ടെന്ന് ഞെട്ടിപ്പോയി. പരിചയമില്ലാത്ത നമ്പറാണ്. സാധാരണ അത്തരം കോളുകള്‍ എടുക്കാറില്ല. ചിന്തിച്ചുകൊണ്ടുതന്നെ യാന്ത്രികമായി രാമനാഥന്‍ ഫോണ്‍ ചെവിയോട് ചേര്‍ത്തു. മറുഭാഗത്ത് ആഴത്തിലുള്ള, ഘനമുള്ള ശബ്ധം. ബിഷപ്പ്
പ്രപഞ്ചത്തിലെ ഏറ്റവും രുചികരമായ വിഷം
അരവിന്ദ് സൈക്യാട്രിസ്റ്റിനെ സമീപിച്ചത് വിചിത്രമായ ഒരാവശ്യവുമായാണ്. ”ഞാന്‍ ഭാര്യയെ അങ്ങയുടെ അടുക്കല്‍ കൊണ്ടുവരാം. അവളുടെ വളരെ അടുത്ത സുഹൃത്ത് ഒരാളുണ്ട്. അയാളുമായുള്ള സൗഹൃദം ഒന്ന് അവസാനിപ്പിച്ചു തരണം.” ഈ സുഹൃത്ത് പുരുഷനായിരിക്കുമെന്ന് സൈക്യാട്രിസ്റ്റ് അനുമാനിച്ചു. അല്ലെങ്കില്‍ പ്രശ്‌നം ഉണ്ടാവേണ്ട ആവശ്യമില്ലല്ലോ. എങ്കിലും
